مديريت امروز جامعه ما در همه بخش ها بايد در جستوجوى تدابير و راه حل هايى باشد كه تحقق هدف ها را به بهترين وجه ممكن سازد. «تصميم گيرى مشاركتى» يكى از طرقى است كه اين مهم را عملى مى سازد و به كمك اين شيوه كار، مى توان با بهره جويى از نظرات كاركنان، بازدهى را فزونى بخشيد، به رضايت آن ها افزود و سازمانى اثربخش و كارامدبه وجود آورد.

سؤالى كه در اين ميان قابل طرح است اين كه آيا هر قدر سنوات خدمت كاركنان بيش تر باشد، مشاركت دادن آنان در تصميم گيرى هاى سازمانى، رضايت شغلى بيش ترى براى كاركنان فراهم مى كند؟ و آيا هر قدر ميزان تحصيلات كاركنان بيش تر باشد، مشاركت دادن آنان در تصميم گيرى هاى سازمانى، رضايت شغلى بيش ترى براى آنان فراهم مى آورد؟

منظور از «مشاركت كاركنان» كليه اقداماتى است كه ميزان نفوذ و مسؤوليت كاركنان را در فرايند تصميم گيرى، از طريق نمايندگى مناسب در سطوح گوناگون سازمان افزايش مى دهد.

منظور از «رضايت شغلى» تمايلات عاطفى افراد نسبت به نقش هاى شغلى خود است. تحقيقات نشان مى دهد كه بين مشاركت كاركنان داراى سنوات خدمت بالا و تحصيلات بالا و رضايت شغلى بيش تر ارتباط مستقيمى وجود ندارد.