"جنرال‌موتورز در 10 تا 20 سال آينده ورشکسته خواهد شد و بازار آمريکا به کویر صنعت خودرو تبدیل خواهد شد. "

این پیش بینی ناخوشایند توسط لی شوفو[2] رییس هولدینگ خودروسازی جیلی[3] در سال 2001 در یک گردهمایی خودروسازی در پکن صورت گرفت. در آن زمان سخنان لی خشم نمایندگان شرکتهای جنرال‌موتورز و فورد را برانگیخت و نمایندگان این دو شرکت با حالت قهر گردهمایی را ترک کردند. دقت و صحت این پیش بینی 8 سال بعد بر همگان مشخص شد. در تاريخ 1 ژوئن 2009 هم زمان با بحران فراگیر مالی در آمریکا، جنرال‌موتورز ورشکستگي خود را بر اساس فصل 11 به دولت ايالات متحده اعلام و از دولت درخواست کرد تا موقتا‌ تحت حمايت و پشتيباني قرار گيرد. در نتيجه 60 درصد از سهام شرکت به دولت آمريکا و 12.5 درصد آن به دولت کانادا منتقل ‌شد. این ورشکستگی بزرگترین ورشکستگی یک شرکت صنعتی و چهارمین ورشکستگی بزرگ تاریخ آمریکا بود.

هرچند بسیاری علت این فروپاشی را بحران بزرگ اقتصادی آمریکا می دانند ولی حتي اگر بحران مالي فراگیر هم وجود نداشت فروپاشي این خودروساز بزرگ به علت انباشته شدن مشکلات متعدد در طول حیات طولانیش اجتناب ناپذير به نظر مي رسید . این شرکت زمانی بیدار شد که مشکلات بزرگتر از آن بود که بتوان چاره ای برای آن اندیشید. بهرحال ورشکستگی جنرال‌موتورز و اقداماتی که پس از آن برای سازماندهي مجدد شرکت انجام شد می‌تواند درسهای بسیاری برای صنعت خودرو داشته باشد.